Wystawy archiwalne
2022 – 2023
Tomasz Myjak – Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Doktorat Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi na Wydziale Sztuki Operatorskiej – specjalizacja: Fotografia. Habilitacja na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie. Tytuł profesora sztuk plastycznych nadany przez Prezydenta RP w 2021 roku. Profesor w macierzystej uczelni na Wydziale Scenografii, którego jest dziekanem w kadencji 2020–2024. Wykłada również w Polsko-Japońskiej Akademii Technik Komputerowych w Warszawie, gdzie uczy malarstwa, fotografii i plastyki obrazu filmowego. Ekspert Biura Kultury m.st. Warszawy ds. Sztuk Wizualnych. Juror ogólnopolskiego konkursu StRuNa pod patronatem Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Juror w Departamencie Kultury, Promocji i Turystyki Urzędu Marszałkowskiego Województwa Mazowieckiego. Od 2002 roku prowadzi autorską szkołę rysunku i malarstwa. Autor ponad pięćdziesięciu wystaw indywidualnych w kraju i za granicą. Mąż, tata dwóch synów. Mieszka i maluje w Warszawie oraz na Mazurach.
Tomasz Myjak – autor wystawy.
Otwarcie wystawy Tomasza Myjaka pt. „Alfa i Omega / Początek i Koniec”
Obrazy ocalonego zachwytu
Wystawa w Muzeum Budownictwa Ludowego w Olsztynku daje artystom znaczne możliwości, otwiera niezwykłe perspektywy, stawia jednak spore wymagania. W przestronnej hali Salonu Wystawowego, wykreowanego w gmachu dawnego kościoła ewangelickiego, obronić się mogą eksponaty wielkoformatowe albo takie, które z daleka przykuwają uwagę. Tomasz Myjak prezentuje dzieła pochodzące z kilku cykli, o zróżnicowanych gabarytach, większość jednak niezbyt pokaźnych wymiarów. Prace te nie krzyczą jaskrawymi barwami, nie aspirują również do komentowania spraw społecznych lub politycznych. Na czym więc polega ich działanie? Mrugają do nas refleksami złota, przywołują, choć nienachalnie, aurą tajemniczości i niedopowiedzeń. Przy pierwszym kontakcie nie myślę o tych dziełach w kategorii warsztatu, moja uwaga skupiona jest na ich oddziaływaniu, istocie doznania malarskiego, dopiero po chwili odkrywam, że autor nie pozostał wierny jednej technice, tylko wciąż poszukuje najlepszej formy do przekazania nurtujących go wątków, do jak najpełniejszego wyrażenia samego siebie. Zabiegi te prowadzą poza ramy czystego malarstwa. Na wystawie widzimy zarówno oleje i akryle na płótnie, jak również obiekty z pogranicza dwóch – wydawać by się mogło odległych – dziedzin sztuki: malarstwa oraz rzeźby. Ostatnie prace artysta stworzył na deskach o nierównej powierzchni, fragmentach pni znalezionych w mazurskim pejzażu oraz na podłożu stanowiącym efekt przygody ich autora z żywicą poliestrową. Eksperyment ten jest ukłonem w stronę metody twórczej Aleksandra Kobzdeja, który uformował cykl Hors Cadre z masy plastycznej na metalowej siatce. Wyrazista faktura prac wykonanych przez Myjaka na podłożu drewnianym, włączenie w kompozycje elementów trójwymiarowych, przestrzennych, jeszcze mocniej burzy tradycyjne wyobrażenie o malarstwie.
Autor nie nadał dziełom tytułów, które by warunkowały odbiór, pozostawiając widzom znaczną swobodę interpretacji. Nazwał jednak całe cykle: Księżyce – Sacrum, Sacrum – Profanum, w ten sposób rozwijając narrację obrazów. Większość prac jest bliska abstrakcji, z drugiej strony czytelne pozostają cytaty zaczerpnięte z natury. Refleksy słońca na wodzie, zarys skalistych gór, księżyc w tańcu z chmurami, grzywy morskich fal, drobinki wody unoszone przez podmuch wiatru, źdźbła traw łagodnie rozkołysanych… Mikrokosmos artysty, w którym na próżno by szukać choćby zarysu ludzkiej sylwetki. Fizycznie, materialnie, człowieka tu nie ma, a jednak w każdej z prac podskórnie wyczuwam jego obecność, próbę odsłonięcia tajemnicy psychiki, dotarcia do istoty człowieczeństwa. W czterech dziełach zauważalne jest ponadto nawiązanie do mitologii, szeroko rozpostarte skrzydła Nike, utrzymane w chłodnej gamie błękitów i szarości o srebrzystej poświacie, rysują boginię piękną, choć dumną, zdystansowaną i niepokojąco obojętną na otaczający ją świat.
Obrazy budowane kolorem, światłem oraz fakturą, powoli odsłaniają smaki warsztatowe, grę barw, działanie światła, ich wzajemne relacje. Tomasz Myjak zdaje się podążać za bogactwem form i zjawisk natury w poszukiwaniu piękna i harmonii. Wszystkie prezentowane dzieła spaja pewna nie do końca uchwytna nić, mają urok właściwy poezji lub muzyce, przywołując w umyśle widza powidoki i senne marzenia. Emanują spokojem, zapewniają ukojenie, wyciszenie, zachęcają do zadumy, pozwalając choć na chwilę wyhamować, a nawet przystanąć w szalonym pędzie współczesnego świata. W tym chaosie poszukujemy enklaw trwałości. Sztuka może być takim azylem. Malarstwo Tomasza Myjaka jest stworzone do kontemplowania, smakowania, stopniowego odkrywania głębokich pokładów zapisanych w nim wspomnień, wzruszeń, oczarowań i zachwytów, tego wszystkiego, co tak trudno ująć słowami, zdecydowanie łatwiej pokazać. Może stać się schronieniem, przystanią, enklawą niewytłumaczalnego.
~ Agata Myjak
Otwarcie wystawy Tomasza Myjaka pt. „Alfa i Omega / Początek i Koniec”
2021
- Furmanka, Stodoła i… Bociany
Motyw przewodni wystawy
Autor wystawy
Zdjęcie z wystawy
Twórcą wystawy był profesor sztuk plastycznych Janusz Oskar Knorowski.
Janusz Oskar Knorowski – profesor sztuk plastycznych związany zawodowo z warszawską ASP, absolwent Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowniach: malarstwa profesora Ludwika Maciąga, rysunku profesora Wiesława Szamborskiego, rzeźby profesora Adama Myjaka.
Wystawa “Furmanka, stodoła i… bociany” prezentuje obrazy nawiązujące swą tematyką do charakteru Muzeum Sam autor tak mówi o miejscu wystawy i wyborze swoich prac: „Wchodząc do Salonu Wystawowego Muzeum Budownictwa Ludowego w Olsztynku, galerii w dawnym kościele ewangelickim, stanąłem oczarowany jego wnętrzem. Pomyślałem o wystawie, o prezentacji obrazów adekwatnych tematem do charakteru Muzeum. Obrazów z różnych okresów mojej twórczości, opowiadających o naturze, przyrodzie, jej cyklach i rytmie. Obrazach, w których kondycja człowieka jest postrzegana poprzez symbiozę z naturą. Dobierając obrazy na wystawę sięgnąłem daleko w głąb moich pierwotnych fascynacji, kiedy zwykły zaorany fragment ziemi emanował dla mnie zjawiskowym pięknem, a przedstawianie człowieka żyjącego w zgodzie ze swym losem dawało siłę i wiarę w sens egzystencji. Trudna była decyzja doboru obrazów. Po latach ostatnich, w których wystawy moje działały jak instalacje malarskie składające się z wielkoformatowych obrazów, jest to powrót do tradycyjnej formy ekspozycji, w której każdy obraz bierze za siebie odpowiedzialność przekazu”.
Fotorelacja z otwarcia wystawy
2018
- „Sztuka wątku. Figle z tkaniną na poważnej wystawie”
Tytuł wystawy nawiązywał do trudnej sztuki tworzenia tkanin oraz idei wystawy, która zakładała połączenie tradycyjnej ekspozycji z sektorami do ćwiczeń manualnych. Wystawa eksponowana od 21 czerwca 2018 r. do 30 września 2020 r. w Salonie Wystawowym.
Kurator wystawy: Marta Żebrowska
Scenografia: Alena Trafimava
Zdjęcie przedstawia wejście do Salonu Wystawowego oraz baner promujący wystawę “Sztuka wątku”
Zdjęcie przedstawia wystawę znajdującą się w Salonie Wystawowym
Zdjęcie przedstawia wystawę znajdującą się w Salonie Wystawowym
Zdjęcie przedstawia wystawę znajdującą się w Salonie Wystawowym
Zdjęcie przedstawia wystawę znajdującą się w Salonie Wystawowym
2016
- „W krainie Dziadka do Orzechów”
2015
- Muzykanci. Ryzykanci
2014
- Obrazek dla każdego. Fabryczne obrazy z przełomu XIX i XX wieku
- Polacy z Kresów Wschodnich na Warmii i Mazurach
- „Mistrz i Uczeń Józef Wilkoń Adam Kołakowski Wystawa ilustracji”
2013
- „Historia Muzeum w różnych odsłonach” Muzeum Budownictwa Ludowego – Park Etnograficzny w Olsztynku 1913-2013
- „BORA. Indianie Amazonii. Ludzie koki, ampiri i tytoniu”
2012
- Ekspozycja o tematyce wielkanocnej – wystawa starych pocztówek świątecznych, mini-wystawa płaskorzeźb autorstwa rzeźbiarza Stanisława Kowalczyka
- Magia chleba naszego powszedniego
- Szopki bożonarodzeniowe
- Indianie Bora. Ludzkie koki, ampiri i tytoniu, Salon Wystawowy (prezentowana do 2013 r.)
- Wielkanoc, Salon Wystawowy
2011
- Las bliżej nas, Salon Wystawowy
- EXAEQUO i studenci, Salon Wystawowy
- Zpap 100 +,. Salon Wystawowy
- Magia chleba naszego powszechnego, Salon Wystawowy (prezentowana do 2012 r.)
- Szopki bożonarodzeniowe, Salon Wystawowy
2010
- Wielkanoc, Salon Wystawowy
- Przyroda w fotografii, Salon Wystawowy
- Pastel ART. Prace Marka Świąteckiego, Salon Wystawowy (prezentowana do 2011 r.)
- Wieczór wigilijny na Mazurach. Tradycja i współczesność, Salon Wystawowy
2009
- Wielkanoc, Salon Wystawowy
- Prekursorzy sztuki polskiej na Warmii i Mazurach … po wojnie, Salon Wystawowy
- Lasy dawniej i dziś, Salon Wystawowy
- Tajemnice muzealnych magazynów, Salon Wystawowy (prezentowana do 2010 r.)
- Choinki i ich zdobienie w różnych tradycjach regionalnych, Salon Wystawowy
2008
- Wielkanoc na Warmii i Mazurach – stół wielkanocny : tradycja i współczesność, Salon Wystawowy
- Malarstwo Cezarego Długowskiego, Salon Wystawowy
- SERCE ARTYSTY – od Nikifora do Ociepki, Salon Wystawowy
- Borys – ceramika użytkowa i artystyczna, Salon Wystawowy (prezentowana do 2009 r.)
- Regionalne stoły wigilijne, Salon Wystawowy
2007
- Co nam zostało z tych lat … – dawna i współczesna sztuka ludowa na Warmii i Mazurach, Salon Wystawowy
- Polski strój ludowy, Salon Wystawowy (prezentowana do 2008 r.)
- O ochotniczych strażach pożarnych, Salon Wystawowy
- Szopki bożonarodzeniowe, Salon Wystawowy
2005
- Artyzm, tradycja i urok tkanin Barbary Hulanickiej – 50 lat twórczości artystycznej, Salon Wystawowy
- Malarstwo indonezyjskie, Salon Wystawowy
- W karczmie, sklepie, na jarmarku, Salon Wystawowy (prezentowana do 2007 r.)
2004
- …. w stepach Mongolii. Inne oblicze domostwa, Salon Wystawowy (prezentowana do 2005 r.)
2003
- Sztuka koronki – strój i wnętrze, Salon Wystawowy
- Obrzędowanie, Salon Wystawowy
2000
- Ocalone… – nabytki MBL – PE w Olsztynku w latach 1990-1999, Salon Wystawowy (prezentowana do 2002 r.)